Αυτό που συνέβη χθες στην Τρίπολη και αφορά στην (επιεικώς απαράδεκτη) συμπεριφορά της Αστυνομίας απέναντι στους οπαδούς της ΑΕΚ που βρέθηκαν στην πρωτεύουσα της Αρκαδίας για τον αγώνα εναντίον του Αστέρα, δεν έχει προηγούμενο.
Οχι απλώς χωρίς προφανή, αλλά χωρίς απολύτως κανέναν λόγο, αστυνομικοί κατ’ αρχάς επιτέθηκαν σε όσους έξω από το γήπεδο περίμεναν υπομονετικά στον έλεγχο των εισιτηρίων να έρθει η σειρά τους για την είσοδό τους σε αυτό.
Ευτυχώς όμως, η αυτοσυγκράτηση του κόσμου ήταν τέτοια, ώστε έδωσε τόπο στην οργή.
Και ενώ οι πάντες πιστέψαμε ότι ήταν κάτι που τέλος πάντων πέρασε, στη διάρκεια του ημιχρόνου, δυο μονάδες των ΜΑΤ εντελώς ξαφνικά, ξεκίνησαν να επιτίθενται εναντίον ανυποψίαστων φίλων της Ενωσης. Και μιλάμε για ανθρώπους που βρίσκονταν σε κατάσταση χαράς, δεδομένου ότι ελάχιστα μόλις λεπτά πριν, με τη λήξη του α’ μέρους, η ομάδα τους πέτυχε το πρώτο της τέρμα στον αγώνα.
Δεν γινόταν διαφορετικά: όλοι όσοι έτυχε να βρεθούμε στη Τρίπολη (εδώ να διευκρινίσουμε δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι έγινε στα δημοσιογραφικά θεωρεία, βρεθήκαμε με την παρέα μας σε άλλη θύρα) αιφνιδιαστήκαμε από αυτήν την αναίτια επίθεση.
Απρόσμενα, δυο διμοιρίες ξεκίνησαν επιθετικά προς τους Ενωσίτες, ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν γυναίκες και (πολλά) παιδιά, που δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν και φυσικά δυσκολεύονταν να αναπνεύσουν, με τα μάτια τους δακρυσμένα από τα χημικά!
Είναι προφανές ότι κάποιοι “κάουμπόι” δεν είχαν το τελευταίο διάστημα ασκηθεί στο κυνήγι του εγκλήματος και έκριναν σωστό να “ξεσπάσουν” εναντίον αθώων (επαναλαμβάνoυμε αθώων) ανθρώπων, ρίχνοντας δακρυγόνα (άραγε για ποιόν λόγο;) μέσα στο πλήθος!
Και για να προλάβουμε ορισμένους που έχουν την αντίδραση στο αίμα τους, προφανώς όλοι γνωρίζουμε ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο κατά διαστήματα παρεισφρέουν ορισμένα “περίεργα” πρόσωπα που μάλλον δεν έχουν διάθεση να παρακολουθήσουν ποδόσφαιρο,
Εν προκειμένω όμως, για να μην τρελαθούμε (εντελώς) δεν υπήρξε καμία τέτοιου είδους στάση. Υπήρχαν μόνο φιλήσυχοι φίλοι της Ενωσης, οι οποίοι γνώρισαν ένα αποκρουστικό πρόσωπο μιας αστυνομικής δύναμης η οποία (υποτίθεται ότι) θα έπρεπε να είναι χαρούμενη που θα περνούσε ένα τόσο ευχάριστα ήσυχο απόγευμα, μακριά από έκτροπα ή οποιαδήποτε συναφή.
Επιχειρήσαμε με τη δημοσιογραφική μας ιδιότητα να πληροφορηθούμε ποιός είχε τη φαεινή ιδέα να διατάξει “επίθεση” σε ανυποψίαστους πολίτες – επισκέπτες της πανέμορφης πρωτεύουσας της Αρκαδίας. Εις μάτην. Οι περισσότεροι δεν απαντούσαν και κάποιοι εν μέσω πανικού απάντησαν “ο προϊστάμενος!”. Ποιός είναι, τι βαθμό έχει, πώς μπορούμε να του μιλήσουμε, ήταν ερωτήματα που δεν έγιναν “αποδεκτά” από νέα παιδιά που με τον βαρύ τους εξοπλισμό θεώρησαν σωστό να επιτεθούν αδιακρίτως και σε (ξανατονίζουμε) γυναικόπαιδα!
Τραγική κατάσταση, η οποία βάσει της εμπειρίας μας, ας μας επιτραπεί να πούμε ότι εάν δεν ληφθούν μέτρα και όχι όλα να εξαντληθούν σε μια από τις “γνωστές” ΕΔΕ, δυστυχώς θα επαναληφθεί…
Είναι κρίμα και συνάμα ντροπή.
Τονίζουμε ότι η συγκεκριμένη συμπεριφορά δεν αντικατοπτρίζεται (αλίμονο) στο σύνολο των αστυνομικών δυνάμεων, θα ήταν αναληθές και προβοκατόρικο.
Αλλά από τη άλλη πλευρά, δεν είναι δυνατόν οι πολίτες που σπεύδουν (πολλοί μάλιστα συν γυναιξί και τέκνοις) να δουν την αγαπημένη τους ομάδα σε ένα γήπεδο και να αποχωρήσουν ήσυχα, να δέχονται επιθέσεις από αστυνομικούς άνευ λόγου και αιτίας.
Ελπίζουμε (αν και δυστυχώς δεν είμαστε καθόλου μα καθόλου αισιόδοξοι, απεναντίας) να πρυτανεύσει η λογική στους επικεφαλής και να διερευνήσουν τι ακριβώς συνέβη. Και τότε θα διαπιστώσουν ότι κάποιοι δεν έκαναν καθόλου καλά τη δουλειά τους, οπότε θα πρέπει να διερωτηθούν γιατί και πόθεν ορμώμενοι συμπεριφέρθηκαν κατ’ αυτόν τον ανήκουστο τρόπο σε φιλάθλους της ΑΕΚ.
Οχι για άλλον λόγο, αλλά για να μην τους βάζουν σε δεύτερες σκέψεις που μολύνουν έτι περαιτέρω το ελληνικό ποδόσφαιρο σε μια εποχή που είναι “μη συνηθισμένη” και “μη συμφέρουσα” στο βαλτωμένο καθεστώς που κυριαρχούσε επί χρόνια και χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Και την ΑΕΚ να “χαλάει τη μανέστρα” που σιγόψηνε και συντηρούνταν εις όφελος των γνωστών κέντρων, για τα οποία όταν ανοίγει η συζήτηση, υπό το βάρος τόσων και τόσων “στραβών κλημάτων” δεν υπάρχει τελειωμός.
Αυτά (ελπίζουμε μόνο προς το παρόν)…
